معنی ای اغ - جستجوی لغت در جدول جو

ای اغ

پیاله ای که در آن شراب بخورند، جام، ساغر، ساتگین، برای مثال یکی چو باده پرستان صراحی اندر دست / یکی چو ساقی مستان به کف گرفته ایاغ (حافظ - ۱۰۱۸)

فرهنگ فارسی عمید

ایناغ

سخن چین، نمّام، ندیم

فرهنگ فارسی عمید

ایاغ

(اَ)

کاسه و پیالۀ شرابخوری. (برهان) (هفت قلزم) (غیاث). پیالۀ شرابخوری و با لفظ ریختن و کشیدن و زدن و بر لب نهادن و بر کف داشتن مستعمل است. (آنندراج). پیاله و کاسه ای که با آن شراب بخورند. (ناظم الاطباء) :
چنان روشن از می بلورین ایاغ
کزو کوردیدی بشب چون چراغ.
(گرشاسب نامه چ یغمایی ص 346).
می زردبد در بلورین ایاغ
چو در آب پاک از نمایش چراغ.
اسدی.
یکی چو باده پرستان صراحی اندر دست
یکی چو ساقی مستان به کف گرفته ایاغ.
حافظ.
نگر بی پرده روی گل برافکن برقع ساقی
ایاغ لاله بین برکف صلا زن باده خواران را.
یغمای جندقی.
، به انگشت اشاره نمودن از پیش. (آنندراج) (منتهی الارب). مقابل ایماء که اشاره کردن از پس است تا پس ماند. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، ناگوار شدن شیر بچه را، مأخوذ از وبا. (از منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به ائباء شود

لغت نامه دهخدا

ایتاغ

(اِ تِ)

هلاک گردانیدن، یقال: اوتغه اﷲ، ای اهلکه، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، منقلب گردیدن: ایتفک البلده باهلها، (ناظم الاطباء) (منتهی الارب)، برگردیدن، (از اقرب الموارد)، انقلاب، (ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ص 24)

لغت نامه دهخدا

ایشاغ

(اِ تِنْ)

کمیز انداختن، (از ’وش غ’)

لغت نامه دهخدا

ایغاغ

نمّام و سخن چین، ساعی، (فرهنگ فارسی معین) :
زبان کشیده چو تیغی به سرزنش سوسن
دهان گشاده شقایق چو مردم ایغاغ،
حافظ

لغت نامه دهخدا

ایفاغ

غماز، (مدارالافاضل، از غیاث) (آنندراج)، بسنگ رسیدن در کندن چاه، (آنندراج) (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، بریدن و خاص کردن عطیه را، (آنندراج) (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)، قطع کردن دهش را، (ناظم الاطباء)، باز ایستادن از کاری، (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ایلاغ

(اِ تِ)

آب آشامانیدن سگ در ظرف و درآمدن سر او در آن، آب خورانیدن سگ را، (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ایزاغ

(اِ تِ)

پاره پاره کمیز انداختن ناقه و آن حوامل را باشد، (از ’وزغ’) (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)، اخراج البول دفعهً دفعهً، (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

اغ اغ

(اُ اُ)

آوازی که در گلو بگردد در وقت غرغره کردن و مانند آن. (آنندراج). آوازی که در گلو از قرقره کردن پدید آید. (ناظم الاطباء) :
بود تکرار نیت در وضویت
کشی در آب تا صد بار رویت
کنی از غسل تا خود را نمازی
نوای اغ اغ را کوک سازی.
ملافوقی یزدی (از آنندراج).
رجوع به اغ شود

آوازی که در گلو بگردد در وقت غرغره کردن و مانند آن. (آنندراج). آوازی که در گلو از قرقره کردن پدید آید. (ناظم الاطباء) :
بود تکرار نیت در وضویت
کشی در آب تا صد بار رویت
کنی از غسل تا خود را نمازی
نوای اُغ اُغ را کوک سازی.
ملافوقی یزدی (از آنندراج).
رجوع به اغ شود

لغت نامه دهخدا